De Zee in Dordtyart

2017 – Tijdens Sense of Sound, één van de laatste activiteiten in Dordtyart, is geluidkunst te zien en te horen van Dick Raaijmakers, Paul Panhuysen en Ad van Buuren, Maria Barnas, Hans van Koolwijk, Robert Lambermont, Nico Parlevliet, Tamar Harpaz, Matthijs Munnik, Matthias König en het duo Elise ’t Hart & Nils Davidse. Nico Parlevliet laat in deze overzichtstentoonstelling zijn werk ‘De Zee’ zien. Gerrit Willems, conservator Dordrechts Museum, schreef hierover:

De installatie De Zee (2000) is een geluidmachine die werd gemaakt voor een muziekstuk van de componiste Calliope Tsoupaki, maar Parlevliet toont dit werk ook los daarvan. Als de machine goed staat opgesteld, hoor je haar eerder dan dat je haar ziet. Een kalm geruis zweeft zachtjes naar je oren en wie zijn ogen sluit waant zich aan zee. Wat een verrassing als je het werk dan ziet, drie rode kano’s die ritmisch bewegen op een kantelend onderstel. In de kano’s schuiven boontjes heen en weer en laten een geluid aanzwellen en afnemen dat klinkt als brekende golven aan het strand. Alles wat kenmerkend is voor het werk van Parlevliet valt hier samen: beeld en geluid, herinnering en verbeelding, eenvoud en raadsel, verandering, toeval en het spel van de beweging.
Een geluidswerk van Parlevliet kan aan twee kanten beginnen, geluid wordt beeld of beeld wordt geluid. Het resultaat is altijd een vorm in het midden waarin beiden samengaan. Wanneer geluid het beginpunt is, altijd een natuurlijk en niet elektronisch versterkt geluid, zoekt hij naar een vorm die in functie staat van dat geluid. De vorm verbeeldt het geluid. 

2017 – During Sense of Sound, one of the last activities in Dordtyart, sound art can be seen and heard of Dick Raaijmakers, Paul Panhuysen and Ad van Buuren, Maria Barnas, Hans van Koolwijk, Robert Lambermont, Nico Parlevliet, Tamar Harpaz, Matthijs Munnik, Matthias König and the duo Elise ‘t Hart & Nils Davidse. Nico Parlevliet shows his work ‘De Zee’ in this retrospective. Gerrit Willems, curator Dordrechts Museum, wrote about this:
The Sea (2000) is a sound installation that was originally created for a musical composition of Calliope Tsoupaki, although Parlevliet also shows the work independently. If the machine is places well, you will hear it before you see it. A smooth murmur floats gently to your ears, if you close your eyes you imagine yourself at the sea. What a surprise when you then see the actual piece: three red canoes moving rhythmically on a tilting frame. In the canoes small beans shift up and down, producing a sound that swells and fades like the breaking of waves on a beach. All that is characteristic of Parlevliet’s work is united here: image and sound, memory and imagination, simplicity and mystery, change, accident and the game of movement.
A sound work of Parlevliet can start at two ends: sound becomes image or image becomes sound. The result always ends up somewhere in the middle, where both blend together. When sound is the starting point, always a natural rather than electronically amplified sound, he searches for a shape that supports that sound. The shape visualizes the sound.