Zowel in de Franse Pyreneeën in 2004 als in de Dordrechtse Biesbosch in 2005 werd ik gevraagd om een werk te maken over de auditieve perceptie van oneindigheid. Concreet betekende dit: de hoorbare horizon, hoe bereik je dat ?! Een heuvelachtig gebied vraagt om een andere oplossing dan een plek waar je de horizon rondom kunt zien. Tegelijkertijd zocht ik naar mogelijkheden om diepgaande natuurbeleving op te doen, wat wonderwel werkt met je ogen dicht.
2005 – Een parabolische schijf van 3,5 meter breed zorgt voor een directe auditieve waarneming van de horizon, vandaar de titel : HorizonLuisterApparaat. De bezoeker kan zijn eigen richting bepalen aangezien de schijf 360 graden vrij rond kan draaien. Als u op de stoel klimt, komt uw hoofd in het brandpunt waar het geluid van de plaats waarop de schijf is gericht akoestisch wordt versterkt; een ver vrachtschip verraadt zijn boeggolf, een galopperend paard dat honderden meters verder weg is, hoor je alsof hij achter je rent. De natuur presenteert zich in volledig stereofonische geluiden.
2005 – Een parabolische schijf van 3,5 meter breed zorgt voor een directe auditieve waarneming van de horizon, vandaar de titel : HorizonLuisterApparaat. De bezoeker kan zijn eigen richting bepalen aangezien de schijf 360 graden vrij rond kan draaien. Als u op de stoel klimt, komt uw hoofd in het brandpunt waar het geluid van de plaats waarop de schijf is gericht akoestisch wordt versterkt; een ver vrachtschip verraadt zijn boeggolf, een galopperend paard dat honderden meters verder weg is, hoor je alsof hij achter je rent. De natuur presenteert zich in volledig stereofonische geluiden.